یلم ضد نسبت به فیلم قبلی ربیعی، «لباس شخصی»، یک گام رو به جلو محسوب میشود اما هنوز هم یک فیلم استراتژیک سطحپایین است. فیلم شروع خوبی دارد: فضای انتهای دهه ۱۳۵۰ بهشکل باورپذیری به تصویر درآمده و انتخابهای اولیۀ فیلمنامه (با تمرکز بر اوجگیریِ آتش یک رابطۀ قدیمی عاشقانه در برههای حساس و ملتهب) درست بهنظر میرسد. یکسوم ابتدایی در همین مسیر پیش میرود اما ماهیت ایدئولوژیکِ «ضد» از این به بعد بهشکل زمختی خودنمایی میکند. رابطۀ عاشقانه عملاً به حاشیه میرود – و زنی که در ابتدا بهشدت از «سیاسی» بودن مرد مورد علاقهاش رنجیدهخاطر بود این امر را ناگهان بهسادگی میپذیرد؛ تکبعدی بودن شخصیتها و مشخصبودنِ آشکار قطببندیها توی ذوق میزند – در حالی که در اوایل کار بهشکل فریبندهای بهنظر میرسد که قرار است با دیدگاهی متعادل نسبت به شخصیتها روبهرو باشیم؛ و البته معضل شعاریبودن نیز به مشکلات دیگر فیلم اضافه میشود. یک فیلم استراتژیک تنها زمانی موفق است که ایدئولوژی پشت فیلم راه پیشرفت داستان و عمقیافتن شخصیتها را سد نکند. تماشای سقوط آزاد «ضد» پس از یکسوم ابتدایی، تأییدی است بر این گزاره.
۳ برگزیده از فیلم ضد
نقد و بررسی ها ( 0 )