حسین نمازی در فیلم «شادروان» یک کمدی موقعیت قابل قبولی را به تصویر میکشد که از دل یک فضای تراژیک بیرون آمده و به فضای آبزرود نزدیک میشود. تلاش یک خانواده تهی دست برای کفن و دفن پدرشان. مراسمی که به واسطه فقر و برخی موانع حاشیهای به یک معضل بدل میشود که به واسطه آن قصه فیلم بسط پیدا کرده، شخصیتها معرفی شده و موقعیتهای مفرح و طنازانهای در درون آن شکل میگیرد. در واقع با مرگ پدری تهی دست و بی مسئولیت، خانوادهاش حتی در دفن جنازه او هم دچار مشکل میشوند. فیلم از چند خرده روایت هم بهره میگیرد که البته به طور مستقیم با خط اصلی داستان نسبت دارد. تلاش اطرافیان برای کمک کردن به این خانواده برای برگزاری آبرومندانه مراسم خاکسپاری تداعیگر فیلم مهمان مامان و تلاش همه برای برگزاری مهمانی است. شادروان در عین حال و در ذات خود یک کمدی انتقادی و آسیب شناسانه درباره طبقات فرودست جامعه است که گاهی با وجود طنز نهفته در آن نمیتوان تلخی آن را فراموش کرد. شادروان در واقع روایتی از اشکها و لبخندهای طبقه فرودست جامعه است.
۳ ویژگی فیلم شادروان:
نقد و بررسی ها ( 0 )